تنبک را می‌توان یکی از کامل‌ترین و پر تکنیک ترین سازهای کوبه‌ای در سراسر جهان دانست، که نقش مؤثری در گروه نوازی ایفا می‌کند. در عصر حاضر نواختن تنبک به‌صورت تک‌نوازی نیز رواج یافته است.ردپای تنبک را می‌توان در اولین تمدن‌های ایران زمین پیدا کرد. مستندات تاریخی زیادی وجود دارد که به حضور این ساز در تمدن‌های دیرینه‌ای چون ایلام و ساسانیان اشاره می‌کند. پس از آن نیز حضور این ساز در عصر قاجاریه، نشانگر پایداری تنبک در فرهنگ موسیقی این مرزوبوم از گذشته تاکنون است. کتاب موسیقی بین‌النهرین نمونه‌ای از این مستندات تاریخی است البته تنبک در شکل امروزی خود را می‌توان سازی نسبتاً نوظهور دانست. تاریخچه تنبک به شکلی که اکنون در موسیقی ایرانی حضور دارد به یک نسل پیش از معاصر یعنی دوره‌ی قاجار بازمی‌گردد. نخستین قطعه‌های موسیقی موجود که از ساز تنبک در آن‌ها استفاده‌شده مربوط به دوران قاجار است. سازی که به نسبت سایر سازهای کوبه‌ای جلوه‌های صوتی توسعه‌یافته‌تری دارد.